We leven vandaag in een wereld waar alles schijnbaar perfect moet zijn, waar het lijkt dat wanneer je niet constant gelukkig bent, je er niet meer ‘bij’ hoort.

De sociale media is daar een mooi voorbeeld van.  Foto’s en verhalen van ‘een immer gelukkig leventje’, steken soms mijn ogen uit.  Ik durf dan te denken: dammm ik ben niet goed bezig.

Maar is dat eigenlijk zo?  Moet alles altijd perfect zijn en moeten we altijd op ieder moment gelukkig zijn?  Droevig, kwaad of ontgoocheld zijn, is dat verboden?  Moeten we dat verbergen?

Ik heb het geprobeerd. Verdrietig zijn, maar toch mijn tranen verbijten omdat iedereen Ellen als een taaie tante ziet.   Kwaad zijn, maar toch mijn woede opkroppen, omdat er van me verwacht wordt rustig te zijn.  Ontgoocheld zijn in mensen, maar dit voor mezelf houden, omdat er verwacht wordt dat ik in iedereen altijd het mooie kan zien.  Angstig zijn, maar dit niet tonen, omdat ik de sterke moet zijn….

Heel vermoeiend, heel verwarrend maar vooral energie vretend.

Ik had me eigenlijk aangeleerd om die emoties te onderdrukken om de boel voor mezelf leefbaar te houden.  Tot ik op een punt kwam dat ik niet goed meer wist wie ik was, wat mijn talenten waren en wat mijn drijfveer was in het leven.  Hierdoor ging ik keuzes maken die eigenlijk niet bij mezelf pasten.  Eigenlijk een straatje zonder einde en eentje waar ik niet gelukkig van werd.

Vergelijk het met zo’n lampje op het dashboard van je auto.  Je kunt het een poosje negeren of zelfs afplakken, maar daarmee wordt er niets aan de oorzaak gedaan en het probleem wordt niet verholpen.  Je loopt een heel groot risico op een grote panne met hoge kosten.

Maar er is goed nieuws! Emoties kennen een oorzaak en dus ook een oplossing.  Wanneer je zoekt naar de oorzaak van een emotie, kun je ook nadien bepalen wat je ermee wil.

Ik neem even mijn voorbeeld van angstig zijn.  Samen met mijn coach heb ik in kaart gebracht waar deze angsten vandaan kwamen.  Angstig zijn is een gevolg van mogelijk gevaar.

• Ik schreef eerst al de gevaren die ik zag in mijn leven op een papier
• Door ze op te schrijven en ze duidelijk te identificeren kon ik al direct een paar gevaren van het lijstje doorstrepen.  Ik kwam tot de conclusie dat ze geen reëel gevaar vormden.
• Voor de gevaren die nadien nog overbleven, hebben we samen gezocht naar een manier hoe ik me er tegen kon beschermen.

En dat is nu de kracht van je emoties.  Je neemt jouw situatie ernstig, je benoemt wat je voelt, je wacht niet tot het misschien zal overwaaien, maar je komt zelf in actie om je zienswijze inzichtelijk te maken en nadien eventueel te veranderen.

Dit noemt persoonlijk leiderschap …..